نشست «چالشهای هوش مصنوعی در آینده آموزش و بازار کار» با حضور کارشناسان دفتر برنامهریزی و تألیف کتابهای درسی فنیوحرفهای و كاردانش سازمان پژوهش و برنامهريزي آموزشي برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی و امور بینالملل سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی، در ابتدای نشست، انصاریپور معاون دفتر تألیف کتابهای درسی فنیوحرفهای و كاردانش ضمن بیان ضرورت و اهمیت هوش مصنوعی گفت: امروز در نظام تعلیم و تربیت، باید نیازهای روز دنیا را دنبال کنیم و ما با محوریت رشتههای فنیوحرفهای بهدنبال آن هستيم. وی افزود: در دنیا اقداماتی در حوزه هوش مصنوعی در حال انجام است و فعالان این حوزه، برنامهریزیهایی را در دست داشته و سرمایهگذاریهای کلانی را رقم میزنند، و به دلایل مذکور ما ناگزیریم که بحث هوش مصنوعی را بهصورت جديتري در برنامهريزي آموزشي لحاظ كنيم.
در ادامه، مهدی علیرضا، مدرس و مدیر سابق انجمن رباتیک جوانان کانادا و دورههای STEM مؤسسات آموزشی کانادا و ایران, ضمن تشریح اقدامات بینالمللی در حوزه هوش مصنوعی گفت: تا سال ۲۰۴۰ ما شاهد اتفاقات بسیار حیرتآوری در این حوزه خواهیم بود.
وی افزود: مواجهه افراد با موضوع هوش مصنوعی به دو دسته تقسیم میشود. گروهی از افراد خوشبین بوده و فرصتها را میبینند، اما گروهی دیگر بدبین هستند و خطرات را میبینند و اتفاقات غیرقابل پیشبینی در آینده را هشدار میدهند، که ما به عنوان کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت شایسته است با در نظر گرفتن هر دو جنبه، به موضوع بپردازیم. یافتههای دانشمندان در حوزه هوش مصنوعی به نقطهای رسیده است که اكنون یکی از فعالان جهانی این حوزه، نسبت به رشد و گسترش هوش مصنوعی بدبین بوده و هشدار میدهد.
علیرضا تعدادی از پیشرفتهای علمی جهان در زمینه هوش مصنوعی و رباتیک را برشمرده و گفت: هوش مصنوعی در نظام تعلیم و تربیت میتواند به معلمین کمک کند تا وضعیت تحصيلي دانشآموزان را پیشبینی کنند, ارزیابی و آزمونها را عادلانه كرده و دانشآموزان را نه بر اساس مقایسه با سایرین، بلکه بر اساس تواناییها و استعدادهای خودشان ارزیابی کند، همچنين ميتواند به جای یک الگوی ثابت آموزشی هزاران الگو بر اساس علایق و شخصیتهای مختلف ارائه و پیاده کند، اما در عین حال دارای معایبی ست، از جمله اينكه: رشد و بهکارگیری توان هوش مصنوعي در حال خارج شدن از حیطه کنترل ميباشد، غیرقابل پیشبيني است و در حال ایجاد چالشهای جدی در عرصه امنیت و اخلاق و... نیز میباشد. پس اکنون وظیفه ماست که با نگاه آیندهپژوهانه ضمن بررسی آسیبهای احتمالی، راهکارهای بهرهبرداری مثبت از این موضوع را فراهم کنیم.
انتهاي پيام