به گزارش اداره روابط عمومي و امور بينالملل سازمان پژوهش و برنامهريزي آموزشي، نشست ارائه يافتههاي طرح پژوهشي: «واکاوی دیدگاهها و تجربیات ذینفعان سازمان ملی تعلیموتربیت کودک، نگاهی بومی درباره سیاستهای مناسب قابل اتخاذ» با حضور علي محبي رييس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، مجتبي همتيفر معاون وزير و رييس سازمان ملي تعليموتربيت كودك، رضا پورحسين عضو هيئت علمي و رييس دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه تهران، سيدعلي خالقينژاد پژوهشگر پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، مژگان فرهبد عضو هيئت علمي پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و مدير اين نشست و جمعي از كارشناسان و صاحبنظران حوزه تعليموتربيت كودك در سالن جلسات پژوهشگاه برگزار شد.
علي محبي رييس پژوهشگاه مطالعات اموزش و پرورش با اشاره به تفاوت قابل توجه كساني كه دوره پيشدبستان را طي كردند با كساني كه طي نكردهاند گفت: تحقيقات نشان ميدهد آنهايي كه دوره پيشدبستان را طي كردهاند گيرايي و پيشرفت آنها در مقطع ابتدايي به وضوح بهتر است.
محبي به مشكلات ساير مقاطع و دورههاي تحصيلي نيز پرداخت و گفت نحوه پذيرش دانشجو در دانشگاه بزرگترين معضل تعليموتربيت تمام ساحتي در كشور است و كنكور به معناي واقعي تعليم و تربيت را اسير گرفته است .
مجتبي همتيفر، معاون وزير و رئيس سازمان تعليموتربيت كودك نيز ضمن بيان اين مطلب كه ما به واسطه نگاه همافزايي، بايد به راهبردهايي براي ملي كار كردن برسيم گفت: اساساً نامگذاري دوره پيشدبستان اشتباه است، از آن جهت كه گوياي تمام هويت آن نيست و رسالت و هويت تربيتي اين دوره به تمام ساحت زندگي مربوط ميشود و به مقدمه دبستان منحصر نميشود.
همتيفر افزود: سازمان تعليموتربيت كودك آماده همكاري و تعامل سازنده با تمام ذينفعان حوزه تعليموتربيت كودك است.
در ادامه سيدعلي خالقينژاد با طرح اين سؤال كه چگونه ميتوانيم ايران هزار و چهارصد و بيست را به دست نسلي كنجکاو ، شاد و پويا، پرانرژي، سخت هسته و نظر بلند بسپاريم، گفت: ارائه مراقبت و آموزش با كيفيت در اوان كودكي مسير مهمي است و مشاركت كودكان در مهدكودكها و كيفیت محيط آنها بر يادگيري، رفاه و بهزيستي كودكان تأثير مثبت دارد.
وي ضمن بيان تجارب بينالمللي در مورد مراقبت و آموزش كودكي، افزود: عليرغم تفاوتهاي قابل توجه در سياستها، مدلهاي اجرا، ارائهدهندگان، دسترسي و مشاركت در حوزه كودك، سرمايهگذاري گسترده مالي، امري مشترك ميان تمام حاكميتها است.
به عنوان مثال كشور چين كه نود و نه ميليون كودك زير پنج سال دارد، در برنامهاي تحت عنوان برنامه ملي براي اصلاحات و توسعه ميانمدت و بلندمدت آموزش و پرورش در فاصله سالهاي 2010 تا 2020 افزايش نسبت مهدكودكهاي عمومي از نزديك پنج درصد در آغاز تا به پنجاه درصد داشته است، يا كشور كره جنوبي كه پنج دهم درصد از تولید ناخالص در سال 2016 به مراقبت و آموزش اوان کودکی اختصاص يافته است و ده برابر رشد در يك دهه از سال 2005 تا 2014 است، و يا كشور آمريكا كه سرمايه گذاري آن رقمي در حدود 42 ميليارد دلار است كه بيش از هشت ميليارد دلار از آن بودجه اختصاص داده شده به برنامه اي تحت عنوان هداستارت و مربوط به كودكان زير پنج سال است.
خالقينژاد در ادامه عنوان نمود: گسترش دوره پيش از دبستان با اقناع ذينفعان، تدوين برنامه حمايتطلبي ميان سازمان توتك و ساير نهادهاي مرتبط، تدوين و پيادهسازي سامانه داده سازمان توتك، تدوين سياستهاي ناظر بر توانمندسازي والدين، تدوين نظام جذب، نگهداشت و ارتقاي كاركنان مراكز پيش از دبستان، برنامه درسي منعطف و حساس به بافت، نظام تضمين كيفيت دوره پيش از دبستان را از استلزامات سیاستگذاری موفق سازمان ملی تعلیموتربیت کودک برشمرد كه حاصل جمعبندي ايدههاي بيست و شش صاحبنظر است.
خالقينژاد تغيير در رويکرد كلان مديريت مالي دوره پيش از دبستان ، يارانه آموزشي - مراقبتي به خانوارهاي محروم، راهاندازي مهدكودكهاي دولتي و حمايت از مهدهاي خصوصي، برنامهريزي براي دريافت كمكهاي مردمي و نهادي، تأمين منابع مالي مرتبط با سلامت و تغذيه، البسه و لوازمالتحرير و حمايت از كودكان با نيازهاي ويژه، كار و اتباع را از جمله سياستهای مالی ناظر بر عدالت اجتماعی كه مطلوب سازمان ملی تعلیموتربیت کودک است بر شمرد.
وي راهبردهای جلب مشارکت حداکثری نهادهای غیردولتی یا نیمهدولتی مختلف (سمنها، انجمنها و بخشهای غیردولتی و بینالمللی) توسط دولت را ترسيم اطلس ظرفيتهاي سمنها و بخش خصوصي فعال در حوزه كودك، تسهيل مشاركت بخش غيردولتي، تقويت و توانمندسازي بخش غيردولتي، تعيين استاندارد براي توليدات بخشهاي غيردولتي، قانونمندسازي فعاليت بخش غيردولتي و تعاملات آگاهانه با نهادهاي بينالمللي برشمرد.
خالقينژاد در راستاي ارائه چند پيشنهاد كاربردي براي رسيدن به اين اهداف، افزود: پيشنهاد میشود ضمن بومیسازي دستاوردهاي بینالمللی در حوزه کودک در بافت ايران، برنامه حمايتطلبی سازمان توتك از ساير بخشها و سازمانها طی چهار اقدام، شناسايی سازمانهاي همکار، تعیین اولويتهاي بین سازمانی يا چندسازمانی بر اساس چارچوب نیازهاي جسمی، عاطفی، هیجانی، اجتماعی، شناختی و مسائل کودک، تعیین انتظارات در قالب يك نگاشت نهادي، ارزشیابی و گزارش تعاملات با ملاحظه ابزارهاي تشويقی سازماندهی شود.
اين صاحبنظر نقش مهم خانواده را به مثابه بستر اصلي تربيت خاطرنشان ساخت و گفت: همه کودکان ايرانی فارغ از طبقه اقتصادي، قومی و مذهبی حق دارند دوره پیش از دبستان را قبل از ورود به دوره رسمی دبستان تجربه کنند. در راستاي اين حق، به سازمان توتك پیشنهاد میشود با تنظیم برنامههاي کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت به گسترش دوره پیش از دبستان و تعمیم آن به همه فرزندان ايران همت گمارد.
در ادامه رضا پورحسين با بيان موارد متعددي، از سرمايهگذاريهاي كلان ساير كشورها در حوزه كودك، ضعف در تأمين منابع مالي را بزرگترين مشكل نهادهاي مرتبط با كودكان و حقوق ايشان برشمرد و گفت: مردم ايران بر اساس علائق و ريشههاي بومي و ملي داراي روحيه جمعگرا هستند. اما سياستها و راهكارهاي ارائه شده در چند سال اخير اغلب ناظر به فردگرايي بوده و اين خود يكي از عوامل تناقض و ايجاد مشكل در اثربخشي راهكارهاي پيشنهادي است.
انتهاي پيام